Η φωτογραφία που στολίζει τον μπουφέ στο σαλόνι της Ζωής δεν είναι αυτή που ήταν πάντα. Δεν είναι η φωτογραφία με τους τέσσερίς τους - τον μπαμπά της, τη μαμά της, τη μικρή της αδελφή κι εκείνη. Όμως ούτε η καθημερινότητα της Ζωής είναι αυτή που ήταν.
Ο μπαμπάς της έφυγε εδώ και λίγο καιρό από το σπίτι τους και μένει σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Η Ζωή περιμένει πώς και πώς τη μέρα που θα της ανακοινώσει πως επιστρέφει ξανά πίσω. Όταν τελικά ο μπαμπάς της αφήνει το ξενοδοχείο και μετακομίζει σ’ ένα μικρό διαμέρισμα, η Ζωή νιώθει όπως ακριβώς την απεικονίζει η νέα φωτογραφία που έχει αντικαταστήσει την παλιά στην κορνίζα του σαλονιού τους. Σαν να κάνει τροχό στο πάρκο της γειτονιάς της και ο κόσμος γύρω της να μοιάζει αναποδογυρισμένος. Με το μυαλό και την καρδιά της πλημμυρισμένα σκέψεις και συναισθήματα, καταγράφει στο ημερολόγιό της όσα συνέβησαν εκείνον τον πρώτο καιρό που οι γονείς της χώρισαν. Εκείνον τον πρώτο καιρό που όλα γύρισαν ανάποδα.